Pod wpływem uderzenia szkło ochronne budowlane pęka, ale nie rozsypuje się. W szybach składających się z tafli szkła nie poddanych obróbce termicznej, z punktu uderzenia rozchodzi się najczęściej typowy wzór tzw. „pajęczyny” pęknięć. Fragmenty szkła pozostają najczęściej związane za pośrednictwem warstwy pośredniej.

Ze względu na technologię produkcji szyby ochronne budowlane podzielić można na dwa podstawowe rodzaje:
*- szyby klejone żywicami: powstające poprzez wprowadzenie pomiędzy sąsiadujące tafle szkła, materiału klejącego w postaci cieczy, który w wyniku reakcji chemicznych ulega utwardzeniu.
*- szyby klejone foliami PVB: powstające w wyniku sklejenia tafli szkła jedną lub wieloma foliami poliwinylobutyralowymi, które w odpowiednich warunkach (ciśnienia i temperatury) łączą trwale sąsiadujące ze sobą tafle szkła. Proces laminowania odbywa się w specjalnym urządzeniu zwanym autoklawem.
W obrocie handlowym stosuje się folie PVB o znormalizowanej grubości wynoszącej 0,38 mm lub 0,76 mm. Szyby klejone foliami PVB posiadają większą odporność na działanie elementu uderzającego niż szyby klejone żywicami na bazie związków organicznych.

Ze względu na odporność na czynniki zewnętrzne szyby ochronne budowlane można podzielić na następujące rodzaje:
Klasyfikacja i wymagania szyb o podwyższonej odporności na przebicie i rozbicie.

Szybę składającą się co najmniej z dwóch warstw szkła spełniającą wymagania klasy P2 można zaliczyć do szyb o zwiększonej odporności na włamanie.

Przykłady zastosowań szyb klasy „O” i „P”

Odporność na przestrzelenie

Przykłady zastosowań szyb klasy „S”